Urodzony 1883 r. w Przerowie w rodzinie austriackiej.
Rudolf Weigel rozpoczął badania nad szczepionką na tyfus plamisty już w czasie I wojny światowej. Kolejne sukcesy naukowe związały go z Lwowem, gdzie opracował skuteczną i uznaną na świecie szczepionkę na dur plamisty. W czasie okupacji niemieckiej Lwowa od 1941 r. udało mu się wywalczyć znaczną autonomię dla prowadzonego instytutu naukowego i poprzez zatrudnienie uratować wielu naukowców. Pośmiertnie otrzymał Medal Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata. Profesor Weigel był wielokrotnie przymuszany do podpisania Volkslisty (listy narodowości niemieckiej) w zamian za objęcie profesury w Berlinie. Za każdym razem pozostawał nieugięty na próby polaryzacji.
Jego odpowiedź na kolejną próbę nacisku pochodzącego już z kręgów szefa SS Heydricha Himmlera brzmiała: „Jako biolog znam zjawisko śmierci i często myślę o śmierci, bo życie stało się takie smutne i beznadziejne. Więc możecie mi zrobić przysługę i mnie zabić, albo musicie mnie akceptować jako polskiego profesora narodowości polskiej”.