Jak zachęcić dzieci do nauki? Jak sprawić by nie wpadały w przerażenie na myśl o ułamkach i z zaciekawieniem sięgały po książki? Te pytania spędzają wielu rodzicom i nauczycielom sen z powiek. Jeszcze trudniej jest zmienić nastawienie dzieci do edukacji, gdy dla niektórych rodziców nie jest ona priorytetem. Czasem może to wynikać z tego, że oni sami nie skończyli szkół lub nie potrafią pisać ani czytać.
Ułamki a zmiana społeczna
Od kilku lat grupa entuzjastów angażuje się w pomoc romskim uczniom i uczennicom z warszawskiej Pragi. Jarmiła Rybicka (absolwentka Akademii Praw Człowieka i Aktywności Obywatelskiej z 2014 r.) wraz z Marysią Złonkiewicz zdecydowały się kontynuować tę inicjatywę także w tym roku. Dzięki temu 14 uczennic i uczniów, ich rodzice i nauczycielki oraz siedmioro korepetytorek i korepetytorów – wszyscy intensywnie pracowali nad zwiększeniem motywacji do nauki, samodzielnością w pracy, pozytywnym nastawieniem do edukacji i poprawą osiągnięć szkolnych. Zajęcia odbywały się kilka razy w tygodniu i były prowadzone indywidualnie lub w parach, najczęściej w domach dzieci. Pozwalało to na lepszy kontakt z rodzicami. Po semestrze ciężkiej pracy wszystkim dzieciakom udało się poprawić oceny i przejść do następnej klasy. W większym stopniu zaczęły pracować samodzielnie, wzrosła także ich motywacja do nauki.
Nie samymi ocenami człowiek żyje
Zarówno dla uczniów i uczennic, jak i korepetytorów i korepetytorek owe pół roku spotkań stanowiło istotne życiowe doświadczenie, o którym w takich słowach opowiada Angelina Kussy: „Najważniejsze było dla mnie nie tyle – lub nie tylko – przekazać w zrozumiały i przystępny sposób wiedzę z podręczników, ale przede wszystkim zadbać o to, aby to nasze „Spotkanie” przez duże „S„, dwójki ludzi z nieco odmiennej kultury, z innym kapitałem społeczno-kulturowym i w innym wieku, przebiegało jak najciekawiej i z jak największym pożytkiem dla nas obojga. To znaczy ja się nauczyłam pracować z dziećmi, reagować i zapobiegać sytuacjom, których się nie spodziewałam. Musiałam na przykład wypracować odpowiedni kontakt z rodzicami, którzy nierzadko naukę umieszczają na jednym z ostatnich miejsc na liście priorytetów. A dzieci nauczyły się – i mam nadzieję, że przyda im się to w życiu w ogóle – że są inne modele życia, że można wyrabiać sobie nawyki, które doprowadzają do małych sukcesów, że warto się starać. Mam nadzieję, że nauczyły się myśleć o tym na czym im zależy, i że gdy nasze drogi znów się zejdą nie powiedzą, że „tacy jak ja nie kończą szkół”. Że chłopak, który lubi grać w piłkę i jest fanem FC Barcelony postara się, aby ją kiedyś odwiedzić. Wraz z moim katalońskim przyjacielem zabrałam Maćka na mecz jego ulubionej drużyny. Mam nadzieję, że pozostaną w nim historie o tym, co daje nauka języków obcych. Maciek pierwszy raz zobaczył wtedy Pałac Kultury i Nauki.”
Mecz i poezja- zmiana postaw
Czy mecz może być skuteczną motywacją do nauki? Dla Maćka jak najbardziej tak! Część korepetytorek i korepetytorów posiada na tyle duże doświadczenie, że może dzielić się nim z pozostałymi. W tej grupie są m.in. dwie psycholożki, które udzielają wsparcia w trudnych sytuacjach, doradzają, jak utrzymać skupienie dziecka i zmotywować je do nauki. Owocami tej współpracy były nie tylko lepsze wyniki w szkole uzyskiwane przez młodzież, ale także rozbudzanie w niej zainteresowań i pasji. Olga opowiedziała nam o tym, jak bardzo poruszyło ją, gdy dowiedziała się, że jedna z jej uczennic po raz pierwszy w życiu sama pożyczyła książkę z biblioteki. Nie tylko ją wypożyczyła, ale nawet zadzwoniła do swojej korepetytorki, żeby poczytać jej wiersze na głos! Te drobne, ale jednocześnie niesamowite wydarzenia, przyczyniają się do szerszej zmiany społecznej, której ta grupa stara się być częścią. Ta historia, podobnie jak wiele innych, pokazuje, że inicjatywa w pozytywny sposób zmieniła życie kilkunastu młodych osób, które ze względu na swoje pochodzenie mają utrudniony start w dorosłość. Pomysłodawczynie projektu wierzą, że wsparcie edukacyjne młodych Romów przyczynia się w dłuższej perspektywie do zmniejszenia ich dyskryminacji w Polsce oraz stanowi inspirację do dialogu pomiędzy tymi dwoma społecznościami.
Projekt „Wsparcie edukacyjne dla dzieci i młodzieży pochodzenia romskiego z warszawskiej Pragi” („Learning assistance for Roma children in Praga district”) został zrealizowany przy wsparciu finansowym Fundacji “Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość” (EVZ) oraz we współpracy z Fundacją Humanity in Action Polska.
