Urodzona w 1929 r. w Gdańsku.

13-letnia Rutka wraz rodziną została zmuszona w 1942 r. do zamieszkania w będzińskim getcie na Warpiu. W lecie 1942 r., po selekcji do grupy 1a, udaje się jej uciec z grupy Żydów przeznaczonych do transportu do obozu pracy i powrócić do getta.

„(…) gdy wyjrzałam przez parkan zobaczyłam żołnierzy z karabinami wycelowanymi w stronę placu, na wypadek czyjejś ucieczki (…) O 3-ej przyjechał Kuczynsky i rozpoczęła się segregacja: 1 – to powrót, 1a – to roboty, co jest stokroć gorsze od wysiedlenia, 2 – do przejrzenia, a 3 – to wysiedlenie, czyli śmierć. Mama z tatą i braciszkami poszli na 1, a ja 1a.”

Rutce udało się wtedy uciec… „wyskoczyłam z małej przybudówki, pierwszego piętra i nic mi się nie stało, tylko wargi miałam wtedy zgryzione do krwi (…)”.

Od stycznia do kwietnia 1943 r. 14-letnia Rutka prowadziła osobisty pamiętnik, w którym udokumentowała swoje emocje i dorastanie w atmosferze zorganizowanej Zagłady jej całego świata.