Urodzony w 1907 r. w Łyszkowicach.

„Chcę chociaż częściowo podać niektóre szczegóły potwornych zbrodni, żeby nie należeć do tych, którzy przemilczają prawdę. Chcę pozostawić chociaż fragmentaryczne wspomnienia o terrorze i barbarzyństwie, jakiego doznali Polacy i Żydzi z rąk niemieckich w czasie okupacji w miejscu mojego zamieszkania, mojej pracy.”     

Franciszek Ząbecki trafił do niemieckiej niewoli we wrześniu 1939 r., gdzie był wykorzystywany jako robotnik przymusowy. Po zwolnieniu z niewoli w marcu 1941 r. wrócił do okupowanej Polski, wstąpił do Armii Krajowej i w maju rozpoczął pracę jako dyżurny ruchu na stacji kolejowej Treblinka. Regularnie raportował podziemiu ruch transportów wojskowych oraz transporty do obozu pracy Treblinka I. Mimowolnie stał się naocznym świadkiem przygotowań, uruchomienia i funkcjonowania niemieckiego obozu śmierci Treblinka. Od 23 lipca 1942 r. rejestrował każdy z przychodzących do obozu masowych transportów Żydów. W sierpniu 1944 r. z narażeniem życia udało mu się uratować większość dokumentacji stacyjnej i w ten sposób udokumentować zbrodnie wbrew niemieckiej maszynie negacji zbrodni. W latach 60-tych zeznawał jako świadek na procesach byłych SS-manów z Treblinki.