Z d. Jabłoń, urodzona w 1915 r. w Siedlcach.
Z pamiętnika Cypory:
„Było to w piątek 22 sierpnia 1942 r. Ostatnie tygodnie żyjemy w strasznym napięciu. W Warszawie (600 tys. ludzi) jest wysiedlenie Żydów, z Radomia, Kielc i innych miejscowości. Jadą stale pociągi z ludźmi, których się wysiedla do obozu śmierci w Treblince. Następnym etapem jesteśmy my, ale nadal jeszcze łudzimy się – mamy nadzieję, że nas to ominie.”
Cypora przed wojną była pełna wiary, że studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie będą najlepszą inwestycją przed planowanym wyjazdem do Palestyny. Studia skończyła w 1938 r. W październiku 1939 r. Siedlce wpadły w ręce niemieckich nazistów, co rozpoczęło okres prześladowań ludności cywilnej. W Wigilię 1939 r. okupant podpalił synagogę. W 1941 r. Cypora wraz z mężem i rodzicami została wypędzona z domu rodzinnego do getta. Tam w październiku 1941 r. przyszła na świat jej córka – Rachela. W 1942 r., po kolejnej fali prześladowań wobec Żydów z getta siedleckiego, Cypora zdecydowała się oddać Rachelę na przechowanie swojej chrześcijańskiej koleżance, Irenie Zawadzkiej. W sierpniu 1942 r. rodzice Cypory zostali deportowani do obozu zagłady w Treblince. Z końcem 1942 r. podczas kolejnej akcji deportacyjnej Cypora wraz mężem odmówili posłuszeństwa rozkazom niemieckiego okupanta i zażyli cyjanek.