Urodzona w 1921 r. w Ciechanowie.
Roza dorastała w duchu harcerskich i syjonistycznych ideałów Ha-Szomer ha-Cair, ideałów pracy i edukacji na drodze do wymarzonej emigracji do Palestyny.
W czasie okupacji niemieckiej Roza stała się świadkinią zorganizowanej akcji niszczenia żydowskiej przeszłości jej miasta oraz Zagłady mieszkańców. Kolejne zorganizowane etapy kontrybucji finansowych, prac przymusowych, dehumanizacji, rozbiórki synagogi, zaorania cmentarza i ustanowienia getta składały się w zaplanowaną i powtarzalną w tysiącach miasteczek dawnej Polski całość.
W listopadzie 1942 r. Roza została deportowana do Auschwitz. Jej odpowiedzią na zorganizowaną przemoc była organizacja i współdziałanie z innymi więźniami w obozowej grupie oporu. W 1944 r. Roza zaangażowała się w przemycanie niewielkich ilości prochu z fabryki Union-Werke do rąk więźniów zatrudnionych przy obsłudze krematoriów i komór gazowych w Auschwitz II– Brzezince. Powstanie wybuchło 7 października 1944 r. Roza jako jedna z podejrzanych o jego organizację była torturowana i przesłuchiwana przez SS w celi śmierci.
Została zamordowana wraz z trzema innymi więźniarkami w ostatniej publicznej egzekucji w Auschwitz dnia 6 stycznia 1945 r.